W naszym życiu są dni pełne radości i szczęścia, ale są też inne - pełne zadumy i refl eksji. I taki jest listopadowy czas, kiedy to wspominamy tych, którzy już od nas odeszli. Przychodzimy na cmentarze, zapalamy znicze, tęsknimy i... odchodzimy. Życie ma swój początek i swój koniec. Tylko od nas zależy, co ocalimy i o czym będziemy pamiętać. Ta zaduma nad przemijaniem i życiem wiecznym była tematem uroczystej akademii z okazji Wszystkich Świętych. Przygotowało ją Szkolne Koło Caritas wraz z chórem Primavera pod kierunkiem p. R. Jagiełki, p. U. Kubik oraz ks. D. Kostona. Przedstawiony montaż słowno-muzyczny uświadomił nam, że nasi bliscy nie odeszli zupełnie, są w innym świecie przede wszystkim w naszej pamięci, sercach, wspomnieniach…. Nigdy nie umiera ten, kto w pamięci żywych trwa.

Kinga Jagiełka  

W tym roku, podobnie jak w poprzednim, w co drugą sobotę odbywają się w naszej szkole warsztaty plastyczne.  Uczęszczają na nie dzieci z klas 0 – V, głównie z naszej szkoły, chociaż mamy przyjemność gościć również uczestników ze szkół z sąsiednich gmin. Warsztaty prowadzi pani Karina Znamirowska, ilustratorka, historyczka sztuki i nauczycielka w naszych szkołach. Podczas zajęć dzieci poznają i wypróbowują nowe techniki plastyczne, ćwiczą umiejętności manualne, rozwijają wyobraźnię i przede wszystkim dobrze się bawią. Szkoła zapewnia wszelkie potrzebne materiały plastyczne, tak więc aby spróbować swoich sił w sztukach plastycznych wystarczą tylko chęci i zapał. Zapraszamy mniejszych i większych artystów do udziału w sobotnich zajęciach.

OFERTA ZAJĘĆ POZALEKCYJNYCH PROWADZONYCH W PUBLICZNYM GIMNAZJUM IM. ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU W POSKWITOWIE W ROKU SZKOLNYM 2010/2011

CZYLI RUSZAMY W TRASĘ!

Wakacje… Wszyscy na nie z niecierpliwością czekali. Przyszły wreszcie! Niestety szybko się skończyły. W moim sercu jednak na zawsze pozostaną wspomnienia. Po raz pierwszy byłam nad Morzem Bałtyckim. Pojechaliśmy na tydzień do miejscowości Międzywodzie. Chodziliśmy całą rodziną na plażę, zbieraliśmy muszelki i jeśli pogoda pozwoliła kąpaliśmy się. Szczególnie podobały mi się wieczorne spacery brzegiem morza przy zachodzie słońca. Ponieważ mieszkaliśmy na wyspie Wolin, niedaleko nas była wioska Wikingów którą oczywiście zwiedziliśmy. Akurat rozpoczęły się w niej warsztaty w których aktywnie wraz z siostrą uczestniczyłyśmy. Między innymi lepiłyśmy z gliny, strzelałyśmy z łuku, jadłyśmy podpłomyki – atrakcji było jeszcze wiele – trudno wszystkie opisać. Odbyliśmy również wycieczkę do Międzyzdrojów, gdzie w Alei Gwiazd szukałam dłoni znanych aktorów (niektóre pasowały do moich).

W dniach od 9 do 16 sierpnia 2010 odbył się wakacyjny wypoczynek dzieci i młodzieży z terenu naszej parafii. Aby mogło dojść do jego zrealizowania potrzebne było ogromne zaplecze finansowe. W imieniu dzieci i młodzieży jak i organizatorów składamy serdeczne podziękowania wszystkim osobom dobrej woli: Firmom, Przedsiębiorstwom, Urzędom jak i osobom prywatnym za dar swojego serca.

Ks. Dominik

[Miło nam donieść, że wśród instytucji współorganizujących letni wypoczynek uczniów były Szkoła Podstawowa i Publiczne Gimnazjum im. św. Franciszka z Asyżu w Poskwitowie. Cieszymy się, że wyjazd się udał. Wkrótce nowe relacje z wakacji i nowe fotoreportaże. (Red.)]

Na wnioski prowadzącego poskwitowskie szkoły p. Michała Znamirowskiego Wójt Gminy Iwanowice przeprowadził gruntowny remont drogi dojazdowej do szkoły oraz zakupił po zatwierdzeniu uchwałą Rady Gminy Iwanowice na rzecz szkoły 27 arów terenu przylegającego do szkolnego od północy. Teren ten w sposób znaczny powiększy rekreacyjne zasoby szkoły.

WYWIAD Z PANEM MICHAŁEM ZNAMIROWSKIM – OSOBĄ PROWADZĄCĄ SZKOŁĘ PODSTAWOWĄ I PUBLICZNE GIMNAZJUM IM. ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU W POSKWITOWIE

Ania Mularczyk:
Pełni Pan funkcję osoby prowadzącej dwie szkoły - podstawowej i gimnazjum. Czym się Pan kierował podejmując decyzję o ich powołaniu,w miejsce, likwidowanej przez gminny samorząd, szkoły podstawowej w Poskwitowie?

Michał Znamirowski:
Och, to cała historia. Tego nie da się opowiedzieć krótko, jednym zdaniem. Ale będę się starał w myśl zasady: minimum słów, maksimum treści. Chociaż biorąc pod uwagę moją belferską proweniencję będzie to trudne. Po pierwsze, likwidacja, a szczególnie szkoły, kojarzy mi się wewnętrznie z czymś przykrym, niedobrym; z czymś, czemu trzeba ze wszech miar zapobiec. Po drugie, zostałem o to poproszony przez, najogólniej się wyrażając, lokalne środowisko. Po trzecie, z tą szkołą wiązało się prawie całe moje zawodowe życie i bez wątpienia czułem wielki do niej sentyment, tak jak i do samego Poskwitowa, gdzie mieszkam już ponad trzydzieści lat. Poza tym w szkole tej pracowali moi bliscy: przyjaciele, żona... I teraz kiedy to wszystko mówię, przyszło mi do głowy, że można było jednak odpowiedzieć krótko na Twoje pytanie: bałem się popełnić grzech zaniechania. Drugi raz taka szansa mogła się już nie pojawić.